Όταν ο Αδάμ γνώρισε και ερωτεύτηκε την τέλεια γυναίκα, την Εύη, άρχισε να ονειρεύεται την δημιουργία της ιδανικής οικογένειας. Έβλεπε σε εκείνη όλα τα στοιχεία που, ενδόμυχα, έλειπαν απ' την δική του ζωή. Ήταν όμορφη, δυναμική αλλά και πειθήνια. Αγαπούσε την φύση, τα ζώα και έκανε τον Αδάμ να αισθάνεται κυρίαρχος της σχέσής τους. Απ' την άλλη μεριά, η Εύη έψαχνε έναν σύντροφο που να ενσάρκωνε δυναμισμό, σιγουριά και ασφάλεια. Και όλα αυτά της τα ενέπνεε ο Αδάμ, αν και εκείνος είχε ένα μικρό, ανατομικό θωρακικό πρόβλημα εκ γενετής και του έλειπαν 1-2 πλευρές. Η Εύη όποτε ήθελε να κάνει κάτι που δεν ήθελε ο Αδάμ, για να τον πειράξει του έλεγε: "Μ' αυτό το πλευρό να κοιμάσαι".
Τον πρώτο καιρό όλα θύμιζαν παραμύθι. Ο πρίγκιπας είχε σώσει την όμορφη κόρη, ανταλλάσσοντας αιώνιους όρκους πίστης και αφοσίωσης. Αποκορύφωση της αγάπης τους, ήταν ο ερχομός του παιδιού τους. Ήταν η επισφράγιση της παντοτινής σχέσης τους, η διαιώνιση των κυττάρων τους. Και τότε ήταν που το παραμύθι πήρε σάρκα και οστά. Το παιδί άλλαξε την δυναμική στη σχέση τους.
Πρωταγωνιστικό ρόλο είχε πλέον η μικρή Φοντάνα. Όλα τα φώτα της προσοχής έπεσαν πάνω στην μικρή.
Η Φοντάνα ήταν ένα παιδί κατά βάθος εσωστρεφές, που όσο μεγάλωνε προσπαθούσε να το αποκρύψει πρώτα απ' τους γονείς της και έπειτα απ' τον κοινωνικό της περίγυρο, γιατί το θεωρούσε αδυναμία, παρουσιάζοντας έναν δυναμικό και ζωντανό χαρακτήρα. Στην πραγματικότητα είχε μεγάλη αγάπη στην τέχνη του χορού και του δράματος, και όποτε οι γονείς της αγνοούσαν τις επιθυμίες της, η Φοντάνα επιδιδόταν σε αυτοσχέδιες χορογραφίες που συνοδεύονταν και από την ανάλογη δραματοποίηση, ως αντιδραστικό μηχανισμό.
Όταν για παράδειγμα κάτι συνέβαινε στο σχολείο που την αναστάτωνε, οι γονείς της πάντα της ενίσχυαν τις ενοχές της ότι εκείνη ευθυνόταν για το οποιοδήποτε πρόβλημα που είχε προκύψει. Έτσι σαν αντανακλαστική κίνηση, η Φοντάνα χόρευε το Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας, με ύφος τραγωδού σε παράσταση στο θέατρο της Επιδαύρου.
Όταν επίσης η μικρή Φοντάνα δεν είχε την αναμενόμενη επιτυχία στις σχολικές ή αθλητικές δραστηριότητες, οι γονείς της εμφάνιζαν σαν μοχλό πίεσης την ομοιοπαθητική μέθοδο, δηλαδή να ασχολείται εντατικά μετά το σχολείο, με όλα εκείνα που είχε μέτρια έως κακή επίδοση. Πίστευαν ότι έτσι θα βελτιωνόταν. Ως αντίδραση σε όλο αυτό, η Φοντάνα έβγαζε δραματικούς μονόλογους από γνωστά θεατρικά έργα και περιφέρονταν στο σπίτι ντυμένη με ένα ολόλευκο σεντόνι, κάνοντας κύκλους γύρω απ' τον εαυτό της.
Οι γονείς της είχαν παρανόησει τα πάντα. Δεν συνειδητοποίησαν ότι αυτός ο τρόπος επικοινωνίας της μικρής τους, ήταν μια κραυγή βοήθειας, που αποσκοπούσε στο να αφυπνίσει εκείνους για τις ανάγκες της. Αντίθετα, την ωθούσαν να μάθει τέχνες που άρεσαν πρώτη σε κείνους και έπειτα στους γνωστούς τους. Μάθαιναν τα παιδιά της γειτονιάς πλέξιμο με βελονάκι, έπρεπε και η Φοντάνα. Πήγαινε για εκμάθηση φλάουτου η ξαδέρφη Ευμορφία, έπρεπε και η Φοντάνα. Έπρεπε να μάθει το παιδί την κλίση του, ενώ η κλίση της φώναζε από μόνη της καθημερινά, μπροστά στα μάτια της. Χορόδραμα. Μπορεί τα κοντά της πόδια και χέρια να μην ήταν φτιαγμένα εκ φύσεως για αυτό, αλλά αυτό επιθυμούσε μέσα της. Ήθελε να γίνει καλλιτέχνιδα. Να εξωτερικεύει το εσωτερικό της πάθος. Ο Αδάμ όμως ήταν πολύ παραδοσιακός και δε θα το επέτρεπε ποτέ αυτό, ενώ η Εύη ήθελε η κόρη της να ακολουθήσει κάτι που θα είχε κοινωνική αίγλη και αποδοχή.
Η Φοντάνα όμως βρήκε την δύναμη να τους παρακάμψει. Επαναστάτησε εναντίον τους, και έκανε αυτό που επιθυμούσε η καρδιά της. Σπούδασε στην Σικελία στην Σχολή Θεάτρου κ Τέχνης και άλλαξε το επίθετό της σε DiTrevi.
Από τότε έχει γυρίσει τον κόσμο, με την υδρόγειο σφαίρα, αρκετές φορές, στο δωμάτιό της. Οι γονείς της στο διπλανό δωμάτιο, δεν της έχουν μιλήσει για πάνω από μια δεκαετία, τιμωρώντας την ουσιαστικά που τόλμησε να ακολουθήσει το δικό της όνειρο και όχι το δικό τους.
Έτσι λοιπόν, ο Αδάμ, η Εύη και η Φοντάνα, είναι ένα σώμα με τρία ξερά κεφάλια, που δεν παραδέχονται ότι ενώ μπορεί να έχουν παρόμοιες ρίζες, ανθίζουν διαφορετικά και προς άλλη κατεύθυνση το καθένα. Το να κόψει ο ένας την πορεία του άλλου, δεν δείχνει εξουσία και υπεροχή. Ο αμοιβαίος σεβασμός για τον προσωπικό χώρο του καθένα, ενισχύει και τον δεσμό των γονιών με το παιδί, και το αντίστροφο.
Και εσύ Αδάμ και Εύη, σταματήστε να νταντεύετε την μικρή Φοντάνα που έχει μεγαλώσει. Ο ομφάλιος λώρος έχει πιά κοπεί. Έχει ευθύνη των πράξεών της και εσάς το χρέος σας είναι να την παρακολουθείτε με αγάπη, να την στηρίζετε σιωπηλά και όχι να την αποδοκιμάζετε. Γιατί έτσι της αφαιρείτε κάθε φορά και ένα πούπουλο απ' τα φτερά της. Αφήστε την λοιπόν να "πετάξει" κι ας μη ξέρει τον προορισμό. Είναι δικός της και πρέπει να τον ανακαλύψει μόνη της, έστω κι αν κάνει κύκλους γύρω από τον εαυτό της.
Τέλος
MuMu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας